GALERIA DE ALCALDES I
(Dedicado ós candidatos as alcaldías)
Daquela, fai agora dez anos, veume
ver a Asociación xuvenil “ Nova Mocidade”. Estaba formada por
case dous centos mozos fillos e netos
dos meus veciños, e tiña unha actividade deportiva e cultural moi notable no
meu Concello.
Supoñían, nada menos que un cinco por cento do censo de poboación.
Coñecía eu que algúns deses mozos
tíñanme certa aversión, por varias razóns : levaba moitos anos o fronte do municipio, e dicían
de min que era un alcalde de pouco
dialogo e contrario a participación cidadán.
Recordo cos recibín no Salón de Plenos, mandei traer unhas xerras
de café, leite, e uns bolos de pan do restaurante o Cornecho de Remedios.
Dinlle os bos días, manifesteille
a miña alegría pola súa visita, e sen mais pregunteille a que se debía a mesma.
Tomou a palabra o Presidente da Asociación, un fillo dos de Cambeiro, que con
xesto serio e grave espetoume:
─ Sr. Alcalde, a Asociación quere dispor dunha piscina pública cuberta e
climatizada onde poder practicar natación e outras actividades deportivas.
Eu, que sempre tiven a costume de
escoitar o que se di, e non quen o di, díxenlle o que me pareceu sinceramente.
─ Moi boa idea!.Sempre entendín co deporte a mais o ocio teñen moito que
ver ca saúde e co emprego do futuro.
─ Prometo agora mesmo, e diante de
todos vos, traer un técnico da
Deputación e un anteproxecto tipo, en menos de quince días.
E así foi.
Volvín reunir a executiva da
Asociación, e despois doutro café e unha introdución para presentar o
enxeñeiro, este, estendeu uns planos e comezou por explicar polo miúdo : A dimensión
da piscina, o aforo do vaso, bombeo e tratamento da auga, eficiencia
enerxética incluíndo placas solares, desinfección, normas e persoal necesario e
obrigatorio, memoria do presuposto, etc.
Os presentes seguimos con moita atención esas explicacións técnicas e unha vez
rematadas, tomei a palabra para asegurarlle a todos que non se preocuparan
polo custe da mesma.
─ O teño falado e comprometido previamente co Presidente da Deputación e
mais ca Consellería. Pódese executar en dous anos. O Concello pode asumir un
creto do cinco por cento do total. Agora
ben, quixera preguntar algo que
considero importante:
─ Sr. Enxeñeiro, cal é o custo de mantemento e conservación da piscina cada ano?.
Dounos a cifra. Creo recordar que supoñía algo menos dun dez por cento do
investimento da mesma. Non era unha cantidade moi grande, pero era inabarcable polo concello.
Volvín a falar para manifestarlles os presentes unha evidencia: calquera novo servizo como podedes
comprobar axuda a mellorar a calidade de
vida dos veciños, pero ten uns gastos.
─ En boa política de participación solidaria, o que temos que facer é decidir
entre todos estes gastos e outros, e
repartir de xeito equitativo,
ecuánime e ponderado entre os veciños o seu custo. E para facelo posible so
temos que consultar nas casas si se está disposto a contribuír con unha pequena
cantidade económica mensual, en función
da renda de cada familia claro está.
─ Ide a facer a consulta cas vosas familias, mentres
nos imos preparando os pregos para o proxecto da piscina.
Quedamos
logo a espera do resultado do voso referendo previo, antes de acordar o
contrato cos veciños que desexen facer
uso deste servizo a traveso dunha nova ordenanza.
Grazas pola vosa idea, e pola
vosa colaboración e participación.
Pasaron uns días e na misa do domingo fun abordado por moitos pais de familia que me
dedicaron frases agarimosas coma:
Sei que
te volviches socialista!; Toleaches alcalde, agora de vello dáseche por quentar
as cabezas e o lombo dos nosos fillos con auga quente!; E logo alcalde, canto
levas de comisión ?; e outras lindezas
menos finas que nin che conto.
O que pasa, pensei entón, e que non se pode ser solidario e mais eficaz o
mesmo tempo. Caín nesa conclusión co conto da piscina, e comprendín que tiña no
Concello unha boa mocidade chea de novos proxectos.
Tamén caín na conta que eu tiña mais escusas que ilusións.
E foi entón cando acordei deixalo …
pouco despois dimitín como alcalde!
