sábado, 26 de xaneiro de 2013


NOTICIAS DE PRENSA
(COMENTADAS POR LA PROFESORA BICA DE VIANA)


NOTA PREVIA DE LA DIRECCIÓN.- El Consejo de Administración de mi Blog, ha decidido solicitar de la distinguida profesora emérito de la Universidad de Oxford, Bica de Viana, un comentario-opinión diario, relacionado con tres noticias de prensa escogidas al azar.

La Profesora Bica, accedió de forma altruista a ello, y hoy a modo de ensayo general, responde a esas tres preguntas de forma muy simplificada, por falta de espacio en este prestigioso Blog.

1ª NOTICIA.- Fuente. El Correo Gallego 14 de Enero de 2013.

Galicia, una Tierra con más de mil marcas de vino

RESPUESTA.- No es de extrañar y es muy prudente que debido a la abundancia de vino, el Gobierno de Feijoo decida no hacer nada mientras dure la borrachera.
Afirma el Presidente de todos los gallegos, que ve el doble de bien que los demás las soluciones de los problemas concretos de nuestra Tierra.

2ª NOTICIA.- Fuente.- El País, 26 de Enero de 2013.

Educación solo aumenta las partidas para docentes de Religión y FP privada

RESPUESTA.- Es perfectamente explicable.

El PP no habiendo obtenido buenos resultados con su política de recortes sociales, es sensato que pretenda al menos conseguir resultados contrarios a las leyes naturales, tratando, de suscitar en el pueblo, y por interés general, la fe, la esperanza, la caridad y el santo temor a Dios, en espera de que Este, nos envíe una señal clara de como arreglar los problemas de la privatización. ( Es posible que con el tiempo sepamos que la culpa de lo que nos pasa, sea solo un castigo de Dios...).

3ª NOTICIA.- Fuente.-La Voz de Galicia 25 de Enero de 2013.

Rajoy sufre un lapsus y agradece alGobierno Cubanode Peru

RESPUESTA.- Una maledicencia más de la prensa y de sus enemigos políticos.
Rajoy y su Gobierno como es bien conocido, solo se equivocan cuando hablan claramente o prometen algo, en todo lo demás los lapsus y errores son ajenos al PP, y se deben exclusivamente a la torpeza de Zapatero.

Gracias por hoy profesora.

xoves, 24 de xaneiro de 2013

UN PAÍS EN REBAJAS


UN PAÍS EN REBAJAS


Los llamados mancebos de antes son ahora jóvenes  empleados farmacéuticos; los licenciados en Educación Física y Deportiva trabajan de monitores; los enfermeros lo hacen con salarios de auxiliares de clínica, los albañiles con el de peones, y algunos de los nuevos policías -licenciados universitarios- , son guardianes del orden que arrean porrazos con rabia y frustración mal contenida.

Por el salario básico mas esmirriado de Europa se contratan universitarios con varios masteres en su haber, y aún así sobran las pagas extraordinarias.

Somos un País en rebajas desde hace años; un país en el que te comes lo que hay o lo poco que te ofrecen aunque sea mierda, o te largas al extranjero para que te exploten hasta que aprendas el idioma y los mandes al carallo en alemán.

Entonces te tratan con más respeto económico que aquí porque te entienden, les valen tus conocimientos, y les sale gratis tu cualificación profesional.

Somos un País donde la titulación,la preparación,la experiencia, y la responsabilidad, se remuneran en general, de forma inversamente proporcional a esos valores...

Y además sirven de bien poco para conseguir trabajo.
A veces incluso hay que ocultarlos en el curriculum, porque suelen molestar la delicada conciencia de los seleccionadores de personal.

– Tiene un buen perfil usted señorita, pero necesitamos alguien que además del doctorado en química, hable chino …

–Soy ingeniero.

–Oye ofrecele un puesto de oficial de tercera, y dile que en esta empresa no hay vacaciones, ni horarios...

–Soy médico especialista en cirugía cardíaca.

–Envialo a la clínica de Fulanito, creo que les hace falta un medico de guardia para las noches, festivos y vacaciones...

El País se ha vuelto canalla y los canallas son siempre aprovechados aunque vayan a misa los domingos.
Da nauseas ver como nos embrutecemos de forma insolidaria y nos hemos dejado envilecer cobarde y colectivamente.

Los hijos sin trabajo tienen la apariencia de zombis tristes y asustados.
Seis millones de parados permanecen mudos en su casas que son su refugio, o el prestado por sus padres o abuelos.
Ya no protestan, no van a las manifestaciones, no tienen esperanza.

Aprenden a vivir con cuatrocientos euros... - que cobran por el momento - , y tienen miedo al ir a buscar el pan...

Casi dos millones de hogares tienen a todos los miembros de la familia sin trabajo.

El Ministro Cañete nos dice hoy en la Ser, que el gobierno no nos ha mentido jamás.

Prueba de ello es que el PP ganó las elecciones generales anunciándonos : más paro, menos trabajo, mas impuestos, y menos servicios públicos...¿ o no?
Así se consiguen sus mayorías absolutas, Sin mentir jamás...

Yo, sigo esperando lo inevitable ... y, mientras tanto escucho gritar en la calle … ¡Todos son iguales!...¡Todos son iguales!... Y  entonces se que los volverán a votar...













luns, 21 de xaneiro de 2013

SOMBRAS


SOMBRAS


O que teña un bo cabalo co saiba montar ben, dicíalle Pedro Madruga a Diego de Andrade.

Galicia é un bo cabalo,que leva no seu cerne moitos anos de negras sombras sen sabelo.
Hoxe non ten xinete que a conduza e monte ben. Esas dúas cuestións son a súa, e tamén  a nosa desgraza.

Pasáballe a Bucefalo aquel cabalo de Alexandre Magno.
Téñalle medo a súa propia sombra, e ata que o fillo de Filipo doulle co mal, non foi quen ninguén de sacarlle proveito.
Alexandre montouno poñéndoo cara a luz do sol, evitou as sombras, e así curouno para sempre.

Pásalle algo así o PSOE. Está rodeado de sombras co teñen acovardado, reprimido e acomplexado sen razón.

Moitas cidades galegas tiveron no pasado bos xinetes, e iso notouse na carreira polo progreso e o benestar.

Compostela cabalgou ó galope case trinta anos, e deixou atrás tempos negros e miserentos de carencias sociais, escasezas de servizos e infraestruturas, de equipamentos e de cultura, converténdose no chamadocrisol do espírito europeoque lle outorgou prestixio e ríspeto nacional e internacional.

Nese longo tempo pasouse por anos de crise económica no País, pero se superaron con intelixencia e solidariedade.
Elo non foi froito da sorte.

Chegou da man da democracia e dós bos alcaldes que houbo na Cidade, e sobre todo, dun gran proxecto deseñado para Compostela.

Iso é o que ten de grande a política cando se entende e aplica ben.

Fomos os socialistas en moi boa medida, os responsables básicos desa actual transformación e modernización.
Esa é a nosa herdanza.

Esa herdanza, pon de manifesto que é posible, con novos proxectos, e con bos xinetes, volver a endereitar o que se está a degradar, e dicir, os servizos públicos o traballo e a cultura.

Lamentablemente nosa Cidade e o País en xeral son cada vez mais dependentes do que se decide noutras partes por intereses as veces ruíns e miserentos. 
Todo elo ca submisión e ata ca compracencia ideolóxica dos actuais responsables políticos.

Por esa razón, non sempre as medidas que se están a tomar teñen que ver exclusivamente ca situación económica.

Iso é o que ten a mala política e os malos condutores da mesma.

Todos, pero especialmente os socialistas, deberamos saír xa do noso asombro catatónico interno e mais externo, e poñernos a traballar politicamente nas rúas, nas empresas, e na sociedade, para impedir que acaben co conseguido a prol dos cidadáns, en nome do mercado e das privatizacións.

Precisamos dun novo proxecto, e duns novos xinetes que saiban montar ben eses fermosos cabalos, que non merecen o que está a pasar ca “doma” destes apocalípticos lacaios.





martes, 15 de xaneiro de 2013

LEGITIMIDAD Y LEGALIDAD



LEGITIMIDAD Y LEGALIDAD



Cuando una decisión recibe el respaldo popular y se ajusta a principios morales universalizables entonces y solo entonces, estamos refiriéndonos a algo que es legítimo.

Decimos sin embargo muchas veces, que algo es legítimo por el hecho de ser legal, es decir porque se encuentra amparado por el derecho.
De forma que si un comportamiento no esta prohibido expresamente, es muy razonable y hasta recomendable para muchos políticos.

Cierto es, que a la cárcel se va por cometer actos ilegales y no inmorales, pero como decía Morley : “ aquellos que tratan separadamente la política y la moral, o lo legítimo y lo legal - añado yo - , nunca entenderán ni lo uno ni lo otro”.

Escuchando esta mañana al Presidente de la Comunidad de Madrid, en la Cadena Ser, tuve la impresión de que confundía, con enorme frialdad y cinismo ambos conceptos, cuando hablaba de la “privatización de la sanidad en su Autonomía” y otros asuntos que producen “pasarelas” entre los gestores políticos que al abandonar su cargo se pasan, de lo público a lo privado, después de haber tomado decisiones importantes en los procesos privatizadores.

Todo ello es legal, después de haber transcurrido un tiempo...
Todo ello es poco legítimo y rechazable, en opinión de los ciudadanos mas conscientes de lo que significa esta política.

Los socialistas ante el proceso profundo de cambio interno que se nos avecina, debemos ir tomando nota del profundo malestar que estos comportamientos despiertan en la actual sociedad, para llegado el caso , no legalizar acciones y comportamientos, sino tratar de legitimarlos, como hemos hecho casi siempre.

Hoy por hoy para el PP no es necesario incumplir la ley; con su mayoría absoluta, sus decretos, y su diaria conducta, basta cumplirla a rajatabla para cometer todos los despotismos dentro de ella, eso si de forma muy legal...






xoves, 3 de xaneiro de 2013

OS REIS REPUBLICANOS






OS REIS
REPUBLICANOS


Acostuman os Reis Magos en Compostela, a facer a súa triunfal presentación e discurso ós nenos, desde o balcón do Pazo de Raxoi.

O chegar as Maxestades a Praza do Obradorio, son recibidos polo alcalde e membros da Corporación, que con moito aquel, os saúdan, a ate lle bican o anel en sinal de ríspeto electoral a Melchor, diante dos miles de cativos que ateigaban a Praza e, observaban pasmados este xesto das autoridades.

O discurso do Rei Melchor emociona e conmociona sempre os mais pequenos.
Os maiores rematan contaxiados mentres recordan que tamén foron nenos un día.
As verbas do Rei e as promesas de regalos, e ilusións, sempre en maior ou menor medida,se cumpren.

Non son daqueles que promete moito, incumpren todo, e por riba bótanlle a culpa a outros.

As verbas da súa Maxestade soan - que eu recorde- sempre mais ou menos así:

Chegamos de Oriente na nosa carroza turbo estelar cargados de xoguetes e ilusións para todos vos !

Fostes bos !... Pregúnta o Rei os nenos con moita seriedade...

Miles de voces responden con un SI coma unha catedral de grande.

Comedes o caldo ou a sopa !. (Premonición Real da austeridade gastronómica futura).
Soamente uns centos de voces titubeantes soan con un non pequeniño, cheo de temor e vergoña...

Sabedes debuxar, e ler ? (outra premonición da deriva educativa ). Un si, a medias dos nenos con cinco e mais anos...

Queredes moito a papa, a mamá, e os avós ?. Forte SI, acompañado de bicos, e abrazos demostrativos mais ou menos interesados...

Ides compartir os vosos xoguetes cos amigos e cos vosos irmáns?.- ( Recomendación Real de solidariedade). Un Si, con dubidas calculadas...

Pois, coma fostes tan bos e xenerosos, esta noite máxica vos deixaremos nas vosas casas moitos regalos, ca condición de que vos deitedes a durmir axiña...

Coñecín daquela moi de preto ó Rei Melchor e os seus amigos Gaspar e Baltasar, por ter colaborado con eles durante décadas.

Eu sei que Melchor é un Rei bastante sabio que está de volta de moitas cousas, non polos anos que ten, porque os anos non fan a ninguén sabio seno mais vello, senón polas moitas experiencias cos mais pequenos , e sobre de todo por ter viaxado,visto, e vivido tantas cousas polo mundo dos maiores.

Un ano, observei a Melchor diante do Salón Real de Raxoi, onde un centenar de pequenos que agardaban polas súas Maxestades, rodeaban ó Director do Museo do Pobo Galego, Don Antonio Fraguas.

Contaba daquela Fraguas con moitos anos de idade, súa figura encollida e pequeneira, risoño sempre, bulideiro e divertido,parecía talmente un neno mais entre aqueles raparigos.

Melchor dirixiuse a el, fíxose un silencio respectuoso, entón o Rei falou con voz maxestosa:

Don Antonio xa estou aquí outra vez, e moito me folgo de atopalo tan ben neste novo Nadal e día de Reis...!

Don Antonio sorrindo respondeulle con naturalidade e ca amistade dun vello amigo:

Aí meu filliño, para min xa sempre é Nadal !.Teño que dicirche que cando chegades os Reis, sei que chega un gran agasallo para min, en forma dun aninovo mais !.

Os nenos fascinados miraban para Fraguas e para o Rei, e non daban creto a esa relación...

O Rei sorriu estrañamente, chiscou un ollo, e regaloulle a Don Antonio unha manchea de caramelos máxicos que este apresurouse a repartir entre os seus admiradores pequenos...

Nunca souben de onde lle viría esa amistade cos Reis Magos a Don Antonio, que por certo era moi galeguista pero bastante republicano ... Quizabes fora por iso...