SOMBRAS

SOMBRAS

“O que teña un bo cabalo co saiba montar ben”, dicíalle Pedro Madruga a Diego de Andrade.

Galicia é un bo cabalo,que leva no seu cerne moitos anos de negras sombras sen sabelo.

Hoxe non ten xinete que a conduza e monte ben. Esas dúas cuestións son a súa, e tamén  a nosa desgraza.

Pasáballe a Bucefalo aquel cabalo de Alexandre Magno.

Téñalle medo a súa propia sombra, e ata que o fillo de Filipo doulle co mal, non foi quen ninguén de sacarlle proveito.

Alexandre montouno poñéndoo cara a luz do sol, evitou as sombras, e así curouno para sempre.

Pásalle algo así o PSOE. Está rodeado de sombras co teñen acovardado, reprimido e acomplexado sen razón.

Moitas cidades galegas tiveron no pasado bos xinetes, e iso notouse na carreira polo progreso e o benestar.

Compostela cabalgou ó galope case trinta anos, e deixou atrás tempos negros e miserentos de carencias sociais, escasezas de servizos e infraestruturas, de equipamentos e de cultura, converténdose no chamado “crisol do espírito europeo” que lle outorgou prestixio e ríspeto nacional e internacional.

Nese longo tempo pasouse por anos de crise económica no País, pero se superaron con intelixencia e solidariedade.

Elo non foi froito da sorte.

Chegou da man da democracia e dós bos alcaldes que houbo na Cidade, e sobre todo, dun gran proxecto deseñado para Compostela.

Iso é o que ten de grande a política cando se entende e aplica ben.

Fomos os socialistas en moi boa medida, os responsables básicos desa actual transformación e modernización.

Esa é a nosa herdanza.

Esa herdanza, pon de manifesto que é posible, con novos proxectos, e con bos xinetes, volver a endereitar o que se está a degradar, e dicir, os servizos públicos o traballo e a cultura.

Lamentablemente nosa Cidade e o País en xeral son cada vez mais dependentes do que se decide noutras partes por intereses as veces ruíns e miserentos. 

Todo elo ca submisión e ata ca compracencia ideolóxica dos actuais responsables políticos.

Por esa razón, non sempre as medidas que se están a tomar teñen que ver exclusivamente ca situación económica.

Iso é o que ten a mala política e os malos condutores da mesma.

Todos, pero especialmente os socialistas, deberamos saír xa do noso asombro catatónico interno e mais externo, e poñernos a traballar politicamente nas rúas, nas empresas, e na sociedade, para impedir que acaben co conseguido a prol dos cidadáns, en nome do mercado e das privatizacións.

Precisamos dun novo proxecto, e duns novos xinetes que saiban montar ben eses fermosos cabalos, que non merecen o que está a pasar ca “doma” destes apocalípticos lacaios.