AMIGOS DO VERÁN
É ben raro coñecer nun par de
meses de verán a persoas tan singulares coma as que eu coñecín este ano,
durante as vacacións.
Ao Sabino, fun atopalo facendo sendeirismo no monte Iroite. A fermosura da Ría de Muros e
Noia agrandase coa distancia, me dixo desde o cumio da montaña.
─ Fíxate, talmente parece desde aquí que todo está ben ordenado.
─ Os pequenos pobos, os lugares, a Illa da Quebra, Monte Louro… logo cando
separas o grao da palla, e dicir conforme te acercas a costa, a cousa cambia. Praias
estragadas e mordidas polo asfalto,
construcións fora de escala con grandes edificios en primeira liña que rouban as vistas a
tódolos demais. O fermoso e mais a
calidade, non parece sexan unha
prioridade para ninguen…
O Sabino foi promotor de grandes urbanizacións e sabe do que fala…!
Primitivo é xuíz. Ten sona de
seren un grande xurista. Gústalle pescar
a cana no peirao polas noites. A min tamén. Nestas andabamos os dous cando o Primitivo pillou un
congro, que debeu confundise de lugar e de carnaza e de súpeto entroulle
con forza o engano.
Axudeino con un truel a sacámolo
moi cabreado do mar…
Expliqueille ao Primitivo con frialdade de cirurxián
esperto, que cortándolle aquí e ala no pescozo, deixaría de meter medo.
Axustizámolo de duas navalladas.!
Logo quedamos mirando un bo rato para el con
remorsos de conciencia. Non tiña que estar aquí lle dixen.
Nos pescamos unicamente lorchos, algún choco e muxes cheos de gasoil,
non si ?, comentei…
Iso é, me contestou.
Puxo a sua vista nos ollos do peixe e murmurou como en confesión : Eu cando teño
que ditar sentenza case nunca teño peixes tan grandes que xuzgar…
O
Primitivo é xuíz e sabe do que fala…
Almudena, é unha bañista que non
se baña no mar.
Di que a reuma e a súa relixión se llo
impiden.
Leva no bolso sempre un lector de libros electrónicos cheo de obras
mestras e novelas novas ao café de Xusto, lugar onde coincidimos tódalas mañás.
Eu teño outro lector e por aí empezaron a nosas conversas literarias.
Fai uns días me dixo no café entre tostadas de
pan de Cea regadas con abondosa manteiga :
─ Acabo de rematar tal libro, de tal escritor, fai tres anos que se
publicou, pero eu nunca leo nada que non teña polo menos dous anos de soleira.
Si se sigue a vender, ou escoito falar
moito del, o baixo de internet e o empezo.
─ Se despois de ter lidos un par de capítulos non me gusta, o borro axiña e
listo. Non teño tempo para dedicarlle aos
que non saben mentir ben as verdades da vida ou da morte, nunhas poucas paxinas…
Almudena é escritora e sabe do
que fala…
Rematou o verán e comezan as
miñas vacacións de outono.
Tranquilas, sen coches, sen
queimaduras do sol, sen decibelios esaxerados, sen apuros nin competencias na
cafetería, con toda a praia para min… recordando con certa tristura o verán que pasou tan axiña e aos amigos que xa se foron, algúns
para sempre.
Son xubilado e tamén sei do que
falo.!