UN
ASASINO
INVISIBLE
Os
profesores da
USC
Barros,
Ruano,
Montes
e
Pombar;
xunto co
pioneiro
profesor
Quindós
da
Universidade
de
Cantabria,
levan
décadas tentando
romper
o
silencio
e
a inacción
das
autoridades
sanitarias
sobre
un
inimigo
invisible
chamado
gas
radon,
que
produce
e
contribúe
a
producir
cancro,
e,
levan
advertíndonos moito tempo como
evitar
ese
risco
de
xeito
sinxelo
e, moi económico.
Este
asasino
invisible,
incoloro,
e
inodoro,
actúa potenciando a enfermidade especialmente nos fumadores ou
ex-fumadores.
Xa
se coñece que un 4.5% do total dos cancros de pulmón en Galicia
atribuíse exclusivamente ó gas radon.
Se
ademais da exposición ó radon, o paciente é fumador, ou
ex-fumador, - principal causa deste cancro - este gas actúa elevando
o risco de padecer esta enfermidade de xeito moi alarmante.
Mais
de
3000
propietarios
de
vivendas
en
Galicia,
nas
que
foi
medida
a
concentración
deste
gas,
permitiron
por
en
evidencia
que
un
18%
dos
fogares
da
nosa
Terra
superan
o
límites
aceptados
como
inofensivos
polos
organismos
internacionais.
E
mais,
varias
comarcas
da
nosa
Terra
teñen
altas
e
perigosas
concentracións
de
radon
que
afectan
directamente
un
30%
das
vivendas.
As
medicións xa efectuadas, permitiron tamén
elaborar
un
completo
“Mapa
do
Radon
de
Galicia”,que
axuda a identificación
de zonas
concretas
do
territorio
con
valores
elevados
deste
gas.
Abondaría
en Galicia medir
o
radon
nas
vivendas destas
zonas
con
alto
risco,
certos
centros
de
traballo
e
nos
colexios,
e adoptar,
se
e
o
caso,
medidas
elementais
,
para
evitar
moitas
destas
mortes.
O
lamentable
desinterese
deste
asunto
polo
Goberno
Galego,
pola
maioría
dos
concellos
e
polos
sindicatos,
pon
en
evidencia
a indiferenza pola
preservación
da
saúde
dos
cidadáns,
e,
manifestan
un
serio
deixamento
dos
responsables
políticos
e
sindicais
polos
resultados
das
investigacións.
O
poder
político
está
neste
asunto,
coma
en
outros
mais,
a
producir
dano
evitable
con
un
mínimo
de
prevención
e
custo.
Xa
non
poden
invocar
descoñecemento
do
problema
despois
de
tantos
anos
de
investigación,
informes,
entrevistas,
e
mais
evidencias
científicas
o
respecto,
tanto
propias
coma
internacionais.
Xa
non
poden
alegar
que
as
solucións
a
aplicar
son
difíciles
e
custosas
para
a
redución
deste
risco,
por
non
ser
certo
na
inmensa
maioría
dos
casos.
Tal
e
coma
afirman
os
investigadores
citados
:
“ Sen
transferencia
a
sociedade,
dos
nosos
resultados
científicos,
coma
produtos
de
valor
engadido
que
melloren
a
saúde
da
nosa
cidadanía,
noso
traballo
carece,
en
boa
medida,
de
sentido.
Este
é
un
bo
exemplo
dun
circuíto
que
comeza
a
pecharse,
no
que
a
investigación
e
innovación
se
alían
coa
imprescindible
visión
empresarial
para
crear
o
circulo
virtuoso
que
nos
facilite
sustentar o
sistema”.
Moito
me
temo
que
seguiremos
escoitando
de
xeito
moi simplificado
parvadas
como
as que
sosteñen
que
:
“ Morreu
fulano
de
cancro
de
pulmón,
e
mais
non
fumaba”!.
Dicía
Sócrates
que
:“
si
alguén
busca
saúde
pregúntalle
antes
si
está
disposto
a
evitar
as
causas
da
enfermidade”.
O
malo é, que a intelixencia
humana
ten
mecanismos
que
actúan
en
contra
do
seu
propio
interese...