O BOLO DE LEITE

 A familia dos Mariño coido que  son ricos, aínda que  non teñen un euro de mais. Explícome.

 O pai da familia, o señor Manuel, traballa de albanel cando cadra; a nai, a señora Rosa, vende nas feiras do contorno algúns produtos da súa horta de Cacheiras: unhas galiñas, ovos, verduras, e froitas da tempada.

E, por estas datas do nadal, leva a Silleda tres capóns preciosos e ben mantidos que vende moi ben aos clientes ca coñecen.

E así vai remando esta familia sen pasar fame mais  que de peixes finos, carne de primeira, e algunha lambetada.

O matrimonio ten tres fillas, a Olga, Pilar, e a  Carme.

O Manuel é optimista, sempre ten proxectos de futuro e agarda dende fai trinta anos a que os seus soños se convertan en realidade sen perder nunca a esperanza. 

Os seus soños, segundo me ten contado, son darlle estudios as fillas, ter unha enciclopedia, facer un arranxo para ampliar a cociña, unha habitación mais,  e ter un escusado e  unha ducha de prato en condicións...

Sei, que recentemente, cando a  súa filla maior, a Olga, pediulle a súa nai un abrigo novo para o frío, a señora Rosa prometeulle que: “se teño un boa feira mércocho Olguiña”. 

O Manuel retrucoulle axiña a súa dona: “ mércalle a nena o gabán  muller, será por cartos”!

A señora Rosa leva a Pilar e a Carme a feira unha vez ao mes, para que se vaian afacendo a este traballo por se veñen tempos difíciles. 

Ao remate da mesma as leva a confeitaría da Crega e lles compra a cada unha das pequenas un bolo de leite. 

A Pilar e a Carme o comen aos poucos, a cachiños de cada vez, e cada anaco sábelles a gloria. O señor Manuel sempre lles dixo: “Nenas, para collerlle o gusto ao bolo de leite ai que comelo solo unha vez ao mes!”. 

E as fillas  rin e  saben que seu pai ten razón.

Eu coido que a alegría desa familia amiga ten que ver mais cos centavos de euro, que cos euros, ou quizabes sexa pola xenerosidade que teñen entre eles desfrutando das pequenas cousas.

 Fai tempo lin una reflexión de Savater  que ven dicir : “O secreto da felicidade é ter gustos sinxelos nunha mente complexa, o problema é  que as veces  a mente é sinxela, e os gustos son complexos”. 

Será verdade?