O
SAN MARTIÑO
Contaba
meu avó
có seu curmán
Antón de
Vilariño tiña
un aquel
de retórica
utilitarista que lle saía de xeito espontáneo.
Nunha
ocasión e
despois de
ter criado
durante un
ano enteiro
un porco
de enormes
dimensións, polo
San Martiño
levouno a
vender a
Feira do
Trece.
O
porco en
cuestión tiña
un corpo
largo, fociño
ancho e
gordo, lombo
ben arqueado,
e as
patas e
pezuños
resistentes, as
orellas grandes
e caídas
e, uns
xamóns enormes
que abaneaba
con soltura
cadenciosa de
porco ben
mantido.
Tiña
unha eiva.
De
pequeno un
fento ou
un toxo,
- disto
non se
ten seguridade
-, téñalle
perforado o
ollo dereito,
e agora
de maior
o tiña
chuchado, pero
conservaba a
mirada raposeira
no ollo
esquerdo o
que abondaba
para facer
vida normal.
Tivo
o animal
unha moi
boa aceptación
entre dous
tratantes da
feira que
rifaban por
mercalo. Un dáballe un prezo, e, o outro o subía un chisco mais,
nunha especie de poxa entre eles dous.
Ó
cabo dun tempo, coma a disputa
entre ambos
non era
negocio para
ningún, un
retirouse
seguindo a
vella tradición
de non
competir neste
tipo de tratos, pudendo
evitalo.
O
que quedou, comezou
novamente a
dar voltas
ó redor do
animal, a
apalpalo, e, a
remiralo, ata
que dou co
ollo choco.
A
partires de
lle atopar
a eiva,
púxose
regateiro, e
pretendeu
rebaixar o prezo
do animal
explicándolle a
Antón o
descubrimento de
aquel ollo
mirrado, aquel
ollo baleiro,
daquela mirada
estraña do
porco, aquel
defecto visual
do probe
de animal...
O
Antón calaba,
e apoiado
no seu
bastón miraba
para ningures sen
prestarlle moita
atención ó
tratante.
Cando
se cansou
de escoitalo,
soltoulle con
moita pachorra diante
dos amigos
e mais
dos espectadores
curiosos o
seguinte parrafeo:
― Pero
imos ver
home de
Dios, vostede
quere o
porco para
a matanza
do San
Martiño, ou
para que
lle lea
o periódico?.
As
risas dos
presentes foran
tantas e
tan fortes,
co tratante,
collido polo
argumento do
uso e
fin do
porco, pagou
axiña o axustado
previamente, e
marchou
avergoñado có
porco sen
mais...
O
meu avó
sacáballe sempre
punta ó
conto e
aconsellábame daquela:
― Cando
sexas maior e teñas que traballar ou facer negocios, ten moito
coidado cando anden polo medio certos tratantes, van sempre a te
pretender enganar confundindo os fins cos medios...e ós porcos cas
eleccións...
― As
coñecelos moi ben porque comprométense a unha cousa e fan a
contraria, din tamén, que van facer pontes onde non hai ríos,
casas no mar, e mais, subirlle a pensión ós xubilados...
Ningún comentario:
Publicar un comentario