A
VALENTÍA
A
NACER
DO
NOSO
MEDO
Este
goberno
ten
conseguido
aplicar
con
éxito
tres
mañas
para
conseguir
os
seus
fins:
a)
provocar
grandes
doses
de
medo
na
sociedade;
b)
vender
como
verdadeira
a
súa
impostura;
e,
c)
desprestixiar
e
anular
a
memoria
colectiva.
Rajoy
e
o
seu
goberno
despois
de
asegurar
que
viñan
a
restituír
a
nosa
confianza
e
a
dos
mercados,
adicáronse
a
infundir
medo
utilizando
tódolos
recursos
posibles:
Destruíndo
o
traballo,
facilitando
o
despedimento;
rebaixando
os
salarios;
anulando
dereitos;
privatizando
pouco
a
pouco
servizos
esenciais...
Desatouse
en
cadea
o
medo
e,
este,
foise
axigantándose,
contaxiando
a
poboación.
Así
xustificase
e
mais
enténdese
a
parálise
e
pasividade
que
estamos
a
ver,
e,
así
se
logra
destruír
de
paseniño
sen
demasiado
ruído
todo
conseguido.
Non
está
o
País
para
vivir
sen
medo,
pero
non
se
pode
vivir
sempre
cheo
de
medo
pervertendo
nosa
escala
de
valores.
Eu
ben
sei
que
a
nosa
coraxe
ten
que
nacer
dese
medo.
O
repetía
sempre
Cherterton,“só
os
febles
poden
ser
valentes”;
imos
camiño
de
ser
moi
fráxiles,
logo so
nos
resta
agardar
un
pouco
mais.
Este
goberno
méntenos
en
case
todo.
Xa
o
fixo
o
anterior
goberno
conservador
de
Aznar.
Abonda
recordar
os
atentados
do
11
de
Marzo
do
2004
e
o
intento
de
atribuílos
a
ETA,
ou
lembrar
aquela
enfática
frase
do
entón
Presidente
“ Poden
estar
seguros
de
que
o
réxime
iraquí
ten
armas
de
destrución
masivas”.
Mente
e
incumpre
Rajoy
co
comprometido:
Na
suba
de
impostos;
no
copago
sanitario;
nas
rebaixas
por
prestacións
do
desemprego;
nas
axudas
por
becas;
na
non
redución
de
altos
cargos;na
reforma
laboral
prometida
para
crear
emprego;
na
amnistía
fiscal,
ou
co
rescate
a
banca
negado
tantas
veces...e
agora
tenta
reducir
mais
as
pensións
de
xubilación.
En
Galicia,
nos
últimos
trinta
anos
asistimos
na
maioría
das
nosas
cidades
a
un
fondo
cambio
do
renacemento
urbano,
da
sanidade
pública;
das
grandes
obras
públicas, xunto
ca
cultura,
as
liberdades
e
a
protección
social...
en
boa
medida
da
man
de
gobernos
no
Estado
e
na
Autonomía
con
presidencias
e
alcaldes
socialistas.
A
loita
da
memoria
contra
do
esquecemento
de
todo
o positivo conseguido,
non
vai
seren
posible,
por
moito
co
desexen
desde
o
goberno
e
desde
oportunismos
emerxentes.
A
memoria está
aí,
agochada
polo
momento,
con
medo
tamén,
pero
agardando
denunciar
axiña
esas
artimañas...
Os
recordos
son
o
último
que
se
esquece...
Ningún comentario:
Publicar un comentario