REIS
Serían
as tres
ou catro
da madrugada,
cando Os
Reis magos
chegaron a
miña casa.
Despertáronme
os orneos dun burro grande coma un camelo, cargado de moletes de
quilo de pan boroa.
Os
Reis estaban alí mesmo, diante miña, sen regalo algún, nin tan
sequera uns carbóns para o braseiro,
pero deixáronme moitas
palabras, - coma
Rajoy-, e, fixéronme
algunhas
esixentes
peticións
persoais...
O Rei
negro, o Baltasar para mais datos, me
pediu con
moita seriedade
que traballara
mais horas
polos mesmos
cartos.
Que
producira coma un
subsahariano sen
papeis,doume a
entender.
O teu País,
comentoume con suficiencia de economista do FMI, non está para
desculpas e bromas estúpidas de preguiceiros, e ademais, xa está
ben de vivir por riba das túas posibilidades, estas feito un lacazán
de merda...E por riba te andas a queixar cos amigos!
Respondinlle
abraiado e con
moita humildade:
―Maxestade,
quen me
dera un
traballo,aínda
que fora
deses nos que hai
que choiar como
os chinos,
e dicir,
facer dobre
xornada e
ter a metade do
soldo... deses
que se
chaman “mini
jobs”.
―Asegúrolle
que eu renunciaba mañá mesmo a ter liberdades, incluídas as de
manifestación, expresión, e, aborto das miñas fillas por
malformación do feto.
Gaspar,
sorriu con
displicencia, e,
comentou co Baltasar, sen me mirar, que
eu era
un marxista
atrevido e
ignorante, a
pesares de
ter unha
carreira
universitaria, e,
que, o que
tiña que
facer, era
aprender a
falar inglés,e
alemán, e
sumar un
par de
másteres mais,
mentres agardaba
unha oportunidade
laboral no
estranxeiro.
Miroume
entón e, espetoume:
―Cuestión
de paciencia,
polivalencia,
eficiencia, e
de preparación
complementaria
básica,nin mais
nin menos. Entendiches zoquete.!
Melchor,finalmente,ollando
para os seus compañeiros e dirixíndose a eles, comentoulles polo
baixo:
―Pero,
paspáns do carallo, sei que xa estades aparvados co discurso único
oficial, e cas trapalladas da televisión pública.?
―Debe
seren iso, ou xa estades bébedos cos chopos de perrasca que nos
deixan nas casas os nenos... ?
Que por
certo bebedes a morro, desde fai unha horas.!
―O
noso traballo, recordade, é traer esperanzas os nenos e os maiores,
non maxia e ocultismo barato, que para iso, xa abonda o Goberno de
España, e mais a troika europea.
―Veña,
xa estades montando nos burros e liscando a outro fogar...
―E
coidado co que dicides, que parecedes discípulos da escola de
economistas de Chicago.
Despertei do
meu sono suando, con taquicardia, e mexado.!
Houbera
tomado entón un bo grolo da perrasca da que falaban os Reis, pero
contenteime só con unha cunca de auga clorada da traída.
Logo,
despois de ciscarme uns minutos en toda a realeza empresarial e
financeira de España, volvín a pillar un soño no que me facía
millonario ca lotería do neno, a pesares da cabronada liberal do 20%
de desconto.
Ningún comentario:
Publicar un comentario