AS FRASES ROTUNDAS DA AVOA MANOLITA

AS  FRASES ROTUNDAS DA AVOA MANOLITA

A avoa  Manolita, vive soa no primeiro piso do noso edificio,    e utiliza sempre  frases clásicas para explicarme canto acontece no mundo; comentou a miña veciña do quinto esquerda no ascensor, despois de falarme do mal tempo e a consecuencia do mesmo sobre a súa artrite reumática.

─ Xa pode ser un asunto económico, político, social ou gastronómico, que  ela,  amañase con esas poucas frases, e dáche cas mesmas, unha interpretación e solución aproximada ao que acontece,─ díxome.

 Intrigado por esa nova e perfecta simplificación literaria filosófica,  fun visitar, a Manolita para coñecer de primeira man o seu descubrimento lóxico- lingüístico.

Invitoume a unhas pastas de manteiga moi doces, especiais para diabéticos, e mentres servía un café chirlo o gusto de hipertensos e norteamericanos, me fixo saber, por anticipado, que ela da política actual, non entendía case nada de nada.

─ Case ninguén entende nada do que acontece, pero todo o mundo fala coma  se foran expertos na materia,  respondinlle.

A continuación, despois de falar de cousas de ir e vir e de xeito un pouco inconexo díxenlle: “ Señora Manolita, quen non discute hoxe  do fenómeno político Podemos”… ?.

Miroume de esguello, sorriu con picardia… e largou a primeira frase (ou iso entendín eu).

─ “Repútase de casta a aquela a quén ninguén requiriu en amores”.

─ E fan ben en facelo !. Os de Podemos  están virxinais . Non lles acontece ao que outros..—Botoume unha mirada acusadora que me fixo sentir un impuro ex representante público.

─ Eles poden presumir de inmaculados, vos non.!

Muller, respondinlle conciliador, sempre que se goberna pode haber algunhas  ovellas negras e descarriadas… Eles aínda non tiveron tentacións, nin ocasións de pecado.!.

─ Iso non invalida o meu aserto rapaz !, Son  puros, e polo tanto impenetrables…teñen o virgo a vista para que o entendas dunha vez, e xa sabes que iso escasea moito hoxe.

Pero señora Manolita, despois da voda e festa que se aveciña en forma de votos para eles, deberían, ademais de fachendear de pureza política,  dicir  algo mais ou  non. ?

─Polo momento o que  din eles é aquilo de  : “ Ó pan pan, o viño viño, e o que se caga merda”.  E dicir, falan claro do que acontece. Non lle chaman como fan outros camanduleiros: copago ao repago; ou interrupción do embarazo ao aborto; ou a baixada de salarios a  moderación de subidas. Vos xa  hai tempo que falades asi…e, claro falando como lambidos e apoucados, ninguén  vos entende.

Esta ben Manolita, pode vostede ter razón neso, aínda que estamos a cambiar, pero, coñece vostede que alternativas e solucións serias e reais  teñen eles  para resolver os problemas que nos aqueixan…?.

─Iso é o de menos. Tampouco as tiña Rajoy, ou Feijoo, e mais gañaron por maioría. Os asuntos importantes e claves non teñen solución co actual xeito de vida social e mais nesta económica global; e os asuntos triviais e superficiais, dan moito xogo para os que teñen credibilidade e saben argallalos ben.— E por riba aínda   non comprendedes que en boa medida, e mentres non se perciba unha fonda transformación no socialismo,   “vos,  sodes parte do problema, pero eles son parte da solución”.

Marchaba cavilando no dito, cando me abordou na súa porta e como tentando levantar o meu azos afundidos,  ollando cara o infinito me dixo : “coméntalle discretamente ao compañeiro ou compañeira que coides ti  debera gañar as vosas  primarias, que pase por aquí. Quizabes poida darlle algún consello sensato e útil para triunfar novamente…”.