DIALOGO DAS CADEIRAS

Cadeira 1─ Pois eu dígoche que aquí, xunto a nos,  hai moitos que din que  se poden resolver  os problemas mais complexos cas formulas mais simples, sen se decatar que nada importante se resolve de xeito sinxelo.

 ─Sonche polo visto moitos dos que se sentan entre nos,  especialistas, sabios, médicos, economistas, xuíces,  enxeñeiros, aspirantes a políticos…e  moralistas

─Todos din ser sinceros, honestos, cabais,  e homes  de palabra; o malo é co  dia seguinte comprobas por algunha conversa indiscreta,  que fixeron outra cousa ben diferente do aquí aseguraban e xuraban ían facer.

Cadeira  2─ Eu coido que a  maioría gasta máis tempo en falar de problemas que non coñecen, polo gusto de falar e discutir, que en resolver aqueles asuntos  que dependen deles exclusivamente.

Cadeira  3 ─ A moitos lles escoito frases feitas  coma : todos son iguales, facenda somos todos, falta democracia e transparencia, e  o  País e unha vergoña… e logo, séntanse e  comentan  que votaron os de sempre, que aforraron o IVE, e  que é mellor calar sobre algún negocio seu, porque que logo todo se sabe…

─E dicir, como lle escoitei dicir o carpinteiro que me fixo cando deixou a súa moza por outra mais repoluda e rica :” e mellor ir ca verdade por diante que presumir de bo  e  sincero”…