A BOMBA LAFITTE

A BOMBA LAFITTE

Contoume fai moitos anos Carlos Casares unha historia, que creo aconteceu na realidade.
 O conto dicía mais o menos isto :

“Nos, pasabamos algún tempo no vran na casa do meu tío o cura párroco de Beiro, na provincia de Ourense.  Esta vivenda estaba a carón da dun  veciño chamado Roque.

O fillo deste veciño, acabada a guerra civil, retornou a casa con unha granada de man no peto.

Recordo que Xosé, o meu tío, tíñalle preguntado en mais de unha  ocasión a este mozo, porqué razón  de Dios levaba a bomba sempre enriba, tanto nas  festas, coma na misa, e ate na taberna...

O rapaz sei que lle contestou:

–Por estes camiños da aldea un nunca  sabe o que pode pasar  Don Xosé ?...

Unha noite escoitamos un estoupido moi violento na casa destes veciños. Un estrondo que fixo abanear a nosa propia vivenda.

Corremos cara  alí todos os da casa a atopamos ao Roque, o pai do rapaz, conmocionado e  recollendo os restos mortais do seu fillo nun caldeiro.

 As paredes da casa  estaban derrubadas e cheas de restos do defunto, o teito e tellas volatilizados, a fiestras esnaquizadas, e  a porta da casa queimada...

Nos  horrorizados   non sabiamos que  facer diante desta traxedia.

Nestas, o meu tío preguntoulle ao pai do mozo, supoño que  levado polos nervios...

—Non sería unha bomba lafitte. ?

Aquel pai, ollando  para o meu tío  con moita serenidade lle  dixo con solvencia, naquel tempo tan feliz no que eramos todos tan desgraciados:

 Que ía ser unha lafitte Don Xosé, se chega a ser unha lafitte  o escaralla.!”.